تاثیر آموزش به روش شبیه سازی بر کیفیت بی حرکت سازی ستون فقرات

سابقه و هدف: عدم مهارت پرستاران در ایفای نقش خود ممکن است منجر به تشدید مشکل و عوارض جبران‌ناپذیر برای قربانیان حوادث ‌شود. نمی‌توان منتظر شد تا پرستاران به ‌تدریج با قرار گرفتن در موقعیت‌های بحرانی، تجربه و مهارت لازم را کسب کنند، بلکه جهت ایجاد این مهارت‌ها به آموزش گام‌به‌گام و قرار دادن دانشجویان در این موقعیت‌ها نیاز است. شبیه‌سازی در محیط کارگاهی از بهترین روش‌های آموزشی به شمار می‌آید. این مطالعه با هدف بررسی تأثیر آموزش شبیه‌سازی بر کیفیت بی‌حرکت سازی ستون فقرات مصدومین فرضی توسط دانشجویان پرستاری کاشان در سال 95 انجام شد. مواد و روشها: این پژوهش به صورت نیمه تجربی از نوع قبل و بعد، در یک گروه بود که طی آن تعداد 34 نفر از دانشجویان پرستاری ترم 7 و 8 به روش سرشماری انتخاب شدند.  ابتدا سطح مهارت دانشجویان در ثابت سازی ستون فقرات مصدوم فرضی با استفاده از مولاژ مورد بررسی قرار گرفت سپس تحت آموزش به روش شبیه‌سازی قرار گرفته و یک ماه بعد مجددا ارزیابی شدند. ابزار این مطالعه، چک‌لیست محقق ساخته‌ای شامل دو بخش اطلاعات دموگرافیک و بخش فهرست وارسی جهت ارزیابی مهارت دانشجو متشکل از استانداردهای حرفه‌ای مرتبط با روش بی‌حرکت سازی ستون فقرات مصدومین (لاگرول کردن) بود که روایی آن توسط اساتید مرتبط با حرفه مورد تایید قرار گرفت. مهارت دانشجویان با چک‌لیست مذکور ارزیابی و داده‌ها با نرم‌افزار SPSS نسخه 22 تجزیه و تحلیل شد. یافته ها: در این مطالعه، نمونه‌ها شامل 9 نفر (26/5%) مرد و 25 نفر (73/5%) زن با میانگین سنی 22 سال بودند. کیفیت بی‌حرکت سازی مؤثر ستون فقرات مصدوم توسط دانشجویان در 2/9% موارد مطلوب ارزیابی شد که پس از گذراندن دوره در محیط شبیه‌سازی‌شده در کارگاه آموزشی کیفیت بی‌حرکت سازی در 70/6% موارد مطلوب بود. همچنین بین نمرات مهارت دانشجویان پرستاری قبل و بعد از مداخله اختلاف معنی‌داری مشاهده شد (p<0/001). نتیجه گیری: نتایج پژوهش نشان داد که آموزش به روش شبیه سازی بر کیفیت بی حرکت سازی ستون فقرات مصدومین توسط دانشجویان پرستاری موثر بوده و باعث ارتقا آمادگی پرستاران در این زمینه می شود.